Po Beskidzie błądzi jesień
Wypłakuje deszczu łzy.
Na zgarbionych plecach niesie
Worek siwej mgły.

Pastelowe cienie kładzie
Zdobiąc rozczochrany las.
Nocą rwie w brzemiennym sadzie
Grona słodkich gwiazd, złotych gwiazd.

Jesienią góry są najszczersze,
Żurawim kluczem otwierają drzwi.
Jesienią smutne piszę wiersze,
Smutne piosenki śpiewam Ci.     2x

Po Beskidzie błądzą ludzie,
Kare konie w chmurach rżą.
Święci pańscy zamiast w niebie
Po kapliczkach śpią.

Kowal w kuźni klepie biedę,
Czarci wydeptują trakt.
W pustej cerkwi co niedzielę
Rzewnie śpiewa wiatr, pobożny wiatr.

Jesienią góry są najszczersze...

G D
e h
C G
a D

.
.
.
.

C D G C
G D G G7
C D G C
G D G