Gada sama ze sobą, chyba ważne sprawy
Bo nie potrafi siebie w tym powstrzymać.
Słuchają jej tylko same polne kwiaty,
Które za wszelką cenę musi dzisiaj sprzedać.
Które za wszelką cenę musi dzisiaj sprzedać.

Chodzi w sukience w żółte kaczeńce,
Które przywiędły jakby już nieco,
A każdy pieniądz chowa głęboko
Przed jeszcze gorszą swą samotną biedą.
Przed jeszcze gorszą swą samotną biedą.

Jest naszą wiosną wielkomiejską,
Której pilnie szukamy co roku,
A wśród jej kwiatów kwitnie szaleństwo,
Aż polne maki uciekają w popłochu.
Aż polne maki uciekają w popłochu.