Stałem długo przy mym oknie,
Chmurny, chłodny to był dzień.
Wtem karawan się wytoczył,
Aby matkę mą zabrać hen !

Jeśli koło to wytrzyma,
Wkrótce Panie, wkrótce już,
Lepszy dom tam czeka na nią,
W niebie, w niebie o Panie mój !

Rzekłem do karawaniarza:
„Ruszaj wolno, nie śpiesz się”.
Przy tej pani, którą wieziesz,
Dłużej wtedy będę szedł.

Jeśli koło to wytrzyma...

Szedłem blisko, tuż za trumną
Dusząc dzielnie przypływ łez.
Lecz nie mogłem ukryć bólu,
Gdy musiała w grobie lec.

Jeśli koło to wytrzyma...