Lato zamknięte kluczem ptaków
Zostawia tylko swe wspomnienia.
Jesień odważne stawia kroki,
Zaczyna mgłami dyszeć ziemia.

A w górach nie ma już nikogo, tylko my
Niebo nas straszy niepogodą.
Lato do ciepłych stron umyka,
W skłębionych chmurach i strumykach.

Na niebie mokrym od jesiennej słoty
Koczuje tabor żalu i tęsknoty,
A drzewa pogubiły liście
Na wczesne mrozu przyjście.

A w górach nie ma już nikogo...

Wiatr tylko plącze się dokoła,
Na wrzosach pajęczyny wiesza
I zasypiają leśne zioła,
Jak smutne słowa tego wiersza.

A w górach nie ma już nikogo...