Chodzą ulicami ludzie,
Maj przechodzą, lipiec, grudzień,
Zagubieni wśród ulic bram.
Przemarznięte grzeją dłonie,
Dokądś pędzą za czymś gonią
I budują wciąż domki z kart.

A tam w mech odziany kamień.
Tam zaduma w wiatru granie.
Tam powietrze ma inny smak.
Porzuć kroków rytm na bruku.
Spróbuj znajdziesz jeśli szukać
Zechcesz nowy świat własny świat.

Płyną ludzie miastem szarym
Pozbawieni złudzeń marzeń
Omijają wciąż główny nurt.
Kryją się w swych norach krecich
I śnić nawet o karecie
Co lśni złotem nie potrafią już.

Żyją ludzie asfalt depczą.
Nikt nie krzyknie każdy szepcze.
Drzwi zamknięte zaklepany krąg.
Tylko czasem kropla z oczu
Po policzku w dół się stoczy
I to dziwne drżenie rąk.