Już pustką świecą hale
samotny gnie się świerk.
Na granitowej skale
zmęczony rogacz legł.

Słoneczko ledwo wstaje,
a już sie kładzie spać.
Już tylko wiatr po polanie
zaczyna liście gnać.

O, już sie złoci hora
Gromadki szuka ptak.
Już to jesienna pora
I bliskiej zimy znak.

Buki jak ogień gorzą,
modrzewiom żółknie włos.
Rano wschodzącą zorzę,
liliowy wita wrzos.

Szałasy samotnie stoją,
ogień nie trzaska w nich.
Pasterze już nie poją
w źródłach owieczek swych.

O, już sie złoci hora...

Ucichła już trąbita
Juhasów zamilkł śpiew,
Tylko na halnych szczytach
wiatr śpiewa pośród drzew.

Z południa Tatry dumne
patrzą na Beskid mój,
a chmurki jak rozumne
zdobią go w złoty strój.

O, już się złoci hora...

a e a
C d E E7
F A7 d
F E a (e)

a G a e
F G a (e)
a G a e
F G D